The disappearance of a Malaysia Airlines flight, carrying 239 passengers and crew, is one of the world's biggest aviation mysteries. But a British aeronautical engineer, who has spent more than a Teorie spiskowe Nazwisko Edmunda Rothschilda pojawia się przy okazji kontrowersji związanych z globalnym ociepleniem [5] [6] [7] . Podczas czwartego World Wilderness Congress w 1987 Rothschild miał rzekomo wygłosić mowę na temat szkodliwości CO 2 dla przyrody, którego nadmierną emisję uznano za główną przyczynę globalnego ocieplenia. Nie wiadomo, co się stało z 227 pasażerami i 12 członkami załogi lotu MH370. Pojawiła się nowa, sensacyjna wersja możliwych wypadków. Teorie spiskowe. Ale tam, gdzie pytania Mimo to profile psychologiczne pilotów także są sporządzane, oraz sprawdza się ich przeszłość, zwłaszcza kilka godzin przed zagadkowym lotem. Policja próbuje między innymi wydobyć informacje z prywatnego symulatora, który znajduje się w domu kapitana lotu MH370. Spiskowe Teorie: Podwodny Portal i Baza Kosmitów u Wybrzeży Malibu w USA https://youtu.be/0xnFDKbQqOk 0c9T. Książka Siergieja Aleksandrowicza Nilusa z 1905 („Wielkie w małym i Antychryst”) zawierająca tekst Protokołów mędrców Syjonu – rosyjskiej antysemickiej fałszywki spreparowanej przez Ochranę opisującej rzekome plany osiągnięcia przez Żydów globalnej dominacji. Dała ona początek współczesnej literaturze spiskowej. Teoria spiskowa (też: konspiracjonizm[1]) – próba wyjaśnienia genezy zdarzenia, przebiegu wydarzeń lub sytuacji, stojąca w opozycji do powszechnie uznanej wersji, wynikająca z przeświadczenia o istnieniu spisku, czyli zakamuflowanej działalności grupy osób, które rzekomo zawarły tajne porozumienie dla osiągnięcia jakiegoś celu, zatajając prawdę przed opinią publiczną. Przykładami są tezy o dominacji ekonomicznej, politycznej i militarnej dotyczące „nowego porządku świata” (NWO), czy kwestionujące fakt lądowania człowieka na Księżycu. Kolejnym przykładem teorii spiskowych są spiskowe teorie dziejów, które starają się wyjaśniać przyczynowość procesów historycznych w sposób odmienny i krytyczny do oficjalnie uznanych (zob. rewizjonizm historyczny). Charakterystyka Większość badań nad teoriami spiskowymi przeprowadzono w latach 90. XX wieku i pierwszym dziesięcioleciu XXI wieku[2]. Teorie spiskowe łączą w sobie zwykle podobne cechy. Keeley wymienia ich 5. Do swojego zaistnienia teorie spiskowe potrzebują oficjalnej wersji wydarzeń, którą następnie teoria spiskowa może obalić. Zamysły i motywy konspiratorów są zawsze negatywne; trudno, zdaniem Keeleya, znaleźć teorię, w której konspiratorzy mieliby w sekrecie czynić coś dobrego. Sporna jest tu interpretacja słowa negatywna, bowiem jej pojęcie może się różnić w zależności np. od wyznawanej religii – osoba robiąca coś obiektywnie złego może być przekonana, że wykonuje zamysł Boga i tym samym czyni coś dobrego. Ponadto teorie spiskowe zwykle wiążą ze sobą wydarzenia niepowiązane. Zdaniem zwolenników teorii spiskowych konspiratorzy starają się ukryć informacje na temat konkretnych zdarzeń. Podstawowym materiałem, na podstawie których tworzy się teorie spiskowe, są dane błądzące (errant data) dwóch rodzajów – niewyjaśnione przez oficjalne raporty dane oraz dane, które oficjalnym raportom zaprzeczają[3]. Uscinski i Parent wymienili 4 elementy charakteryzujące każdą teorię spiskową: dotyczą one grupy ludzi, działań prowadzonych w tajemnicy, mają na celu zmienić pewne instytucje, ukryć prawdę lub zapewnić komuś zyski oraz dotyczą działań, które prowadzone są kosztem ogółu[4]. Teorie spiskowe dotyczą pewnych grup, ważnych wydarzeń, śmierci znanych osób czy kryzysów i epidemii. Wśród osób wierzących w teorie spiskowe występuje szczególny przykład stereotypu – stereotyp spiskowy. Zazwyczaj o stereotypach mówi się, gdy opisują one typowego członka danej grupy. Stereotyp spiskowy jest poznawczą reprezentacją zbiorowego wroga i stanowi reprezentację grupy jako całości – odrębnego bytu. To temu zbiorczemu bytowi przypisuje się działania konspiracyjne[5]. Sam termin „teoria spiskowa” jest niemal zawsze nacechowany negatywnie[6][7], w przeciwieństwie na przykład do „teorii naukowej”. Zdaniem profesor Rebekki Moore wśród historyków używanie terminu „teoria spiskowa” służy do podkreślenia braku obiektywizmu lub fałszywości danych poglądów[6]. W jednym z badań autorzy zasugerowali, że teorie spiskowe przybierają formę quasi-religijną; ich treść, forma i funkcja są podobne jak w religiach, jednak brakuje im (oraz ich wyznawcom) zorganizowanej formy charakterystycznej dla instytucji religijnych[8]. Zwolennicy teorii spiskowych W 2014 nakładem Oxford University Press ukazała się książka American Conspiracy Theories autorstwa Josepha E. Uscinskiego i Josepha M. Parenta. Badacze doszli do wniosku, że zwolenników teorii spiskowych można znaleźć wśród osób w każdym w wieku, o różnej płci, narodowości, zamożności, przekonaniach politycznych, stopniu wykształcenia i statusie zawodowym. Skłonne do wiary w teorie spiskowe są, zdaniem badaczy, zarówno osoby o poglądach lewicowych, jak i prawicowych, chociaż między nimi występuje różnica. Osoby o poglądach lewicowych są bardziej skłonne wierzyć, że media i partie polityczne są sterowane przez bogatych kapitalistów i korporacje, zaś konserwatyści, że wspomniane podmioty są kontrolowane przez naukowców i lewicę. Zauważyli również, że w pewne teorie spiskowe są bardziej skłonne wierzyć osoby o określonych poglądach politycznych czy narodowości (badali między innymi białych Amerykanów i Afroamerykanów). Ponadto odnotowali, że odsetek wierzących w teorie spiskowe różni się u osób o różnym wykształceniu: wśród badanych przezeń osób, które nie ukończyły amerykańskiego odpowiednika szkoły średniej, 42% miało predyspozycje do wiary w teorie spiskowe, zaś wśród osób, które ukończyły studia, odsetek ten wynosił 23%[4] (w 2017 ukazały się badania wyjaśniające, skąd biorą się różnice w postrzeganiu teorii spiskowych zależnie od edukacji[9]). W jednym z badań, w którym analizowano wypowiedzi osób dyskutujących nad wydarzeniami z 11 września 2001, autorzy wywnioskowali, że osoby wierzące w teorie spiskowe nie lubią, gdy ich przekonania nazywa się w ten sposób, gdyż niesie to ze sobą społeczną stygmatyzację[2]. Funkcje Badacze myślenia spiskowego są zgodni co do funkcji pełnionych przez teorie spiskowe – pozwalają na łatwe wyjaśnienie nieprzyjemnych zdarzeń, takich jak kryzysy czy epidemie, oraz zapewniają poczucie bezpieczeństwa. Z obawą o zdrowie i życie są związane biologiczne i medyczne teorie spiskowe[5]. Takie teorie spiskowe mogą jednak nieść negatywne konsekwencje. Przykładem są tu teorie spiskowe głoszące, jakoby wirus HIV nie był odpowiedzialny za wywoływanie AIDS, globalne ocieplenie było manipulacją, a szczepienia i genetycznie modyfikowana żywność były niezdrowe. Prowadzą one do nieefektywności działań na rzecz zdrowia publicznego, oporu przed oszczędzaniem energii i jej alternatywnymi jej źródłami oraz spadkiem wyszczepialności[7]. Źródła myślenia spiskowego Wiara w spiski zależy od różnych czynników[5]. Im wyższe wykształcenie danej osoby, tym mniej prawdopodobne, że będzie ona wierzyć w teorie spiskowe. Dzieje się tak dlatego, że ludzie bardziej wykształceni są mniej skłonni szukać prostych rozwiązań dla skomplikowanych problemów[9]. Wydarzenia często są skomplikowane, a relacje z ich przebiegu sprzeczne. Efekt potwierdzenia powoduje przywiązywanie większej wagi do dowodów potwierdzających wcześniejsze poglądy i ignorowanie dowodów przeczących przyjętym poglądom. Człowiek ma tendencję do odnajdowania związków i sensu w otaczającym go świecie, czasami także w przypadkowych zjawiskach (apofenia). Teoriom spiskowym sprzyja też nastawienie na proporcjonalność efektu – przekonanie, że wielkie wydarzenia są konsekwencją wielkich przyczyn. Teorie spiskowe mogą się również brać z projekcji własnej osobowości[10]. W jednym z badań wykazano, że tym silniejsza jest wiara w teorie spiskowe, im mniejsza jest zdolność do myślenia analitycznego i otwartość umysłu, a tym większa jest skłonność do myślenia intuicyjnego[11]. Do myślenia spiskowego przyczynia się również brak poczucia bezpieczeństwa w społeczeństwie oraz przynależność do mniejszości. W badaniach czarnoskórzy respondenci chętniej wierzyli w spiski, nawet jeśli nie miały one żadnego związku z rasami. Prócz tego do myślenia spiskowego predestynuje niska samoocena i zewnętrzne umiejscowienie kontroli[5]. Według badań przeglądowych wiara w teorie spiskowe koreluje pozytywnie z wiarą w pseudonaukę, narcyzmem, religijnością, paranoją i schizotypią[12][13]. Ponadto istnieje słaby negatywny związek z inteligencją[13]. W dwóch badaniach przeglądowych nie zaobserwowano istotnych związków z Wielką Piątką cech osobowości[14][13]. Badania nad teoriami spiskowymi Pojęcie spiskowej teorii społeczeństwa ukuł Karl Popper w pracy Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie opublikowanej w 1945, ale systematyczne badania nad tym zagadnieniem zaczęły być prowadzone w ostatniej dekadzie XX wieku. Między innymi za sprawą argumentów Petera Knighta[15] na początku XXI wieku wielu badaczy zaczęło przeciwstawiać się potocznemu rozumieniu teorii spiskowych jako zawsze fałszywych i wręcz nieprawdopodobnych poglądów typowych jedynie dla słabo wykształconych albo mających zaburzenia psychicznie obywateli. W konsekwencji teorie spiskowe – nazywane też narracjami spiskowymi – obecnie rozumiane są często przez badaczy szerzej jako wyraz głębokiej nieufności w stosunku do elit[16]. W Polsce badania nad teoriami spiskowymi prowadzone są w różnych ujęciach: historycznym (Janusz Tazbir, Piotr Witek), filozoficznym (Lech Zdybel), społeczno-kulturowym i politycznym (Franciszek Czech) i psychologicznym (Michał Bilewicz i jego zespół, Monika Grzesiak-Feldman). Zobacz też KISS – reguła stwierdzająca, że najprostsze rozwiązania są najlepsze ogólna orientacja spiskowa Protokoły mędrców Syjonu Andinia Judeopolonia Nowy porządek świata reptilianie fake news dezinformacja czapka foliowa Przypisy ↑ Emmanuel Taïeb, Conspirationnisme, Encyclopædia Universalis [online] ( [dostęp 2020-12-14] (fr.). ↑ a b Michael J. Wood & Karen M. Douglas. “What about building 7?” A social psychological study of online discussion of 9/11 conspiracy theories. „Frontiers in Psychology”. 4, 2013. ↑ Krzysztof Szymanek. O teoriach spiskowych. „Folia Philosophica”. 30, s. 259–281, 2012. ↑ a b Michael Shermer. Conspiracy central. Who believes in conspiracy theories – and why. „Scientific American”. 311 (6), 2014. ↑ a b c d Monika Grzesiak-Feldman. Prawicowy autorytaryzm oraz orientacja na dominację społeczną jako predyktory różnych form myślenia spiskowego. „Psychologia Społeczna”. 7 (20), s. 48–63, 2012. ISSN 1896-1800. ↑ a b Piotr Łukowski. Sens wyrażenia ‘teoria spiskowa’, czyli jak odróżnić teorię spiskową od niespiskowej. „Hybris”. 33, 2016. ISSN 1689-4286. ↑ a b Ted Goertzel. Conspiracy theories in science. „EMBO Reports”. 11 (7), s. 493–499, 2010. ↑ Bradley Franks, Adrian Bangerter & Martin W. Bauer. Conspiracy theories as quasi-religious mentality: an integrated account from cognitive science, social representations theory, and frame theory. „Frontiers in Psychology”, 2013. ↑ a b Jan-Willem van Prooijen. Why Education Predicts Decreased Belief in Conspiracy Theories. „Applied Cognitive Psychology”. 31 (1), s. 50–58, 2017. ↑ Thea Buckley: Why Do Some People Believe in Conspiracy Theories?. Scientific American, 2015. [dostęp 2017-06-04]. ↑ Swami V, Voracek M, Stieger S, Tran US, Furnham A. Analytic thinking reduces belief in conspiracy theories. „Cognition”. 133 (3), s. 572–585, 2014. ↑ Roland Imhoff, Pia Lamberty, How paranoid are conspiracy believers? Toward a more fine-grained understanding of the connect and disconnect between paranoia and belief in conspiracy theories, „European Journal of Social Psychology”, 48 (7), 2018, s. 909–926, DOI: [dostęp 2022-04-13] (ang.). ↑ a b c Lukasz Stasielowicz, Who believes in conspiracy theories? A meta-analysis on personality correlates, „Journal of Research in Personality”, 98, 2022, s. 104229, DOI: ISSN 0092-6566 [dostęp 2022-04-13] (ang.). ↑ Andreas Goreis, Martin Voracek, A Systematic Review and Meta-Analysis of Psychological Research on Conspiracy Beliefs: Field Characteristics, Measurement Instruments, and Associations With Personality Traits, „Frontiers in Psychology”, 10, 2019, DOI: ISSN 1664-1078, PMID: 30853921, PMCID: PMC6396711 [dostęp 2022-04-13]. ↑ Peter Knight, Kultura konspiracji, przeł. Agnieszka Kubara, Kornelia Wicherek, w: Franciszek Czech (red.), Struktura teorii spiskowych. Antologia, Kraków 2014 r. ↑ Omówienie przemian rozumienia pojęcia teorii spiskowej można znaleźć w: Franciszek Czech, Spiskowe narracje i metanarracje, Kraków 2015 r., s. 11-120. Bibliografia Michał Bilewicz, Wiktor Soral, Aleksandra Cichocka (red.), The Psychology of Conspiracy, London and New York 2015 r. Franciszek Czech (red.), Struktura teorii spiskowych. Antologia, Kraków 2014 r. Franciszek Czech, Spiskowe narracje i metanarracje, Kraków 2015 r. Monika Grzesiak-Feldman, Psychologia myślenia spiskowego, Warszawa 2016 r. Daniel Pipes, Potęga spisku. Wpływ paranoicznego myślenia na dzieje ludzkości, przeł. Sławomir Krędzierski, Warszawa 1998 r. Piotr Witek, Spiskowa interpretacja dziejów jako narracyjna gra kulturowa, w Kultura i Historia, nr 2/2002, ISSN 1642-9826. Lech Zdybel, Idea spisku i teorie spiskowe w świetle analiz krytycznych i badań historycznych, Lublin 2002. Linki zewnętrzne Marc Pauly, Conspiracy Theories, Internet Encyclopedia of Philosophy, ISSN 2161-0002 [dostęp 2021-03-12] (ang.). Mało która historia w ostatnich latach w takim stopniu zmonopolizowała nagłówki gazet, jak zniknięcie malezyjskiego samolotu MH-370. O zaginionej maszynie dyskutował cały świat. Co się stało? Czy samolot zaatakowali terroryści? Czy wystąpił błąd techniczny? Może piloci umyślnie rozbili samolot? Brak odpowiedzi na te pytania nakręcał spiralę histerycznych, często absurdalnych wyjaśnień. 8 marca 2014 roku lecący z Kuala Lumpur do Pekinu samolot Boeing 777-200ER należący do Malaysia Airlines zniknął z radarów nad Morzem Południowochińskim. Do dziś nie wyjaśniono tajemnicy jego zaginięcia. Źródło: Getty Images, fot: Kevin FrayerW swojej książce "Na tropie niewyjaśnionych katastrof lotniczych" Christine Negroni przybliża świat lotnictwa i wyjaśnia zagadki związane z lataniem i wypadkami lotniczymi. Ze szczegółami opisuje najsłynniejsze katastrofy z przeszłości, ale też incydenty, w których w ostatniej chwili udało się uratować setki ludzkich istnień. Te historie stawiające włosy dęba uświadamiają, jak niewiele trzeba, by narazić życie wszystkich osób na pokładzie. Autorka opowiada o wpływie warunków panujących w kokpicie i przedziale pasażerskim na reakcje pilotów i innych osób na pokładzie. Nie pomija również aspektu psychologicznego. Często nie dostrzegamy, jak bardzo "czynnik ludzki" wpływa na katastrofy, a także jak wielu tragedii udało się uniknąć dzięki przytomności pilotów i pracowników kontroli lotów. Wraz z autorką odkryjesz, jakie niedopatrzenie zarząd linii Malasia Airlines trzymał w tajemnicy. Poznasz też najczęstsze przyczyny wypadków lotniczych i historię najsłynniejszych zniknięć i kraks. Dowiesz się także, ile zachodu kosztuje ludzkość stworzenie statystycznie najbezpieczniejszej formy transportu, jaką jest lot samolotem. Prezentujemy rozdział poświęcony zaginięciu samolotu Malaysian Airlanes 8 marca 2014 samolotowe mają to do siebie, że mogą ujawnić tajemnice i porażki rządów, nadużycia firm albo wszystko to naraz. Jest to szczególnie prawdziwe wtedy, gdy linia lotnicza należy do rządu tak jak w przypadku Malezji i wielu innych chodzi o lot Malaysia 370, linia lotnicza prawdopodobnie miała do ukrycia bardzo wstydliwy sekret – zanim samolot odleciał w nieznane, firma wiedziała już, że nie jest w stanie śledzić pozycji swoich maszyn tak często, jak jest to wymagane. Kiedy samolot zaginął pod koniec marca 2014 roku, 26 krajów przysłało personel, samoloty i statki, aby pomóc w poszukiwaniach odrzutowca. Co powiedzieliby, gdyby wiedzieli, że rok wcześniej szefowie Malaysia Airline otrzymali ostrzeżenie o dokładnie tego rodzaju problemie? A tak właśnie kwietniu 2013 roku, a później jeszcze w czerwcu, kilku firmowych audytorów przyglądających się operacjom lotniczym odkryło wiele problemów z przestrzeganiem przez linię rządowych i międzynarodowych standardów lotnictwa. Najważniejsze było to, że w należących do Malaysia szerokokadłubowych samolotach dalekiego zasięgu Boe­ing 747 i 777, co obejmowałoby MH-370, loty mogły być śledzone tylko co pół godziny, mimo że firma była zobowiązana, by znać położenie każdego samolotu w krótszych odcinkach przedstawionej dyrekcji w sierpniu prezentacji audytorzy z działu zapewnienia jakości i spraw regulacyjnych powiedzieli, że śledzenie i obserwowanie lotów "nie mogło być osiągnięte… w odstępach czasu podanych" w podręczniku odprawy lotów. Według audytorów samoloty te nie mogły być zgodnie z prawem ostrzeżeniu, które miało okazać się prorocze, audytorzy przypomnieli dyrektorom, że linie lotnicze są zobowiązane do aktywnego obserwowania i śledzenia swoich samolotów "we wszystkich fazach lotu, aby zapewnić, że odbywa się on zgodnie z założoną trasą, bez nieplanowanego zbaczania, zmian kierunku czy opóźnień", aby spełnione były rządowe więc kiedy reszta świata była zszokowana faktem, że samolot wiozący 239 osób mógł tak po prostu zniknąć, nie mogło to być zupełnym zaskoczeniem dla osób z biura operacyjnego linii lotniczej, które zostały o czymś takim ostrzeżone siedem miesięcy pełnych chaosu miesiącach, które nastąpiły po zniknięciu MH-370, pracownicy linii lotniczych zaniepokojeni tym, co informacje o tych audytach mogły oznaczać dla przyszłych lotów, przedstawili je Hishammuddinowi Husseinowi, pełniącemu wówczas obowiązki ministra transportu. Kiedy otrzymałam te dokumenty, oznaczone jako "Poufne", powiedziano mi, że to dlatego, że Hussein i inni członkowie rządu, nawet po otrzymaniu informacji o tym problemie, nie Airlines i Departament Lotnictwa Cywilnego, mimo wielu próśb, nie odpowiedziały również na moje zapytania dotyczące tych audytów. Getty Images Na pokładzie samolotu było 239 osób, nigdy nie znaleziono ich szczątków Źródło: Getty Images, fot: SAMSUL SAID Prowadzone dochodzenie wiąże się oczywiście z pojawieniem się niezliczonych natrętów takich jak ja, zadających wszelkiego rodzaju pytania dotyczące rzeczy, które niekoniecznie stanowią informacje publiczne o przykładem jest 1,1 tys. kilogramów baterii litowo-jonowych, które załadowano do samolotu linii Malaysia. Wiele osób interesuje się tym, czy ten bardzo łatwopalny ładunek mógł przyczynić się do katastrofy. Palety baterii do radiotelefonów Motorola nie zostały zadeklarowane jako towar niebezpieczny, ponieważ Malezyjczycy powiedzieli, że spełnili wymagania międzynarodowych wytycznych dla bezpiecznego transportu takich towarów. Ale czy tak było? A o co chodzi z dziwnie dużą ilością mangostanów przewożonych w tranzycie do Chin? W ładowni umieszczono jakieś pięć ton tych tropikalnych owoców. Niezależnie od tego, jak są smakowite i jak duży apetyt na nie mają Chińczycy, to wyjątkowo duża pozycja na liście, ponieważ niewielki, wtórny sezon owocowania w Malezji, trwający od listopada do lutego, właśnie się samolot nie zaginął, zawartość i prawdziwość listy, a nawet niespełnienie przez linię lotniczą standardów dotyczących wiedzy o pozycji samolotów, pozostałyby wewnętrzną sprawą firmy. Teraz świat domaga się wiele uwagi poświęciłyby temu zdarzeniu linia lotnicza i rząd, gdyby nie zauważyli, że Boeing 777 zboczył z kursu nad najbardziej zaludnionymi miastami kraju? Maszyna mogła równie dobrze wziąć kurs na dumę Kuala Lumpur, budynek Petronas Towers, podobnie jak w przypadku ataków z 11 września. Do tego dochodzi jeszcze kłopotliwe odkrycie, że po tym, jak MH-370 przestał komunikować się ze światem, aż pięć godzin zajęło kontrolerom ogłoszenie alarmu i rozpoczęcie poszukiwań zainteresowanie tymi kwestiami nie wydobyło na światło dzienne najlepszych cech malezyjskich liderów, którzy byli na przemian zaskoczeni i wojowniczy, a najczęściej w ogóle nie reagowali na pytania dotyczące ich dochodzenia. W tym czasie wszystkie informacje przekazywał Hishammuddin Hussein, który miał najwięcej powodów, by nie współpracować. Kiedy samolot zniknął, Hussein nie tylko był pełniącym obowiązki ministra transportu, ale również ministrem obrony. Funkcjonowanie obu tych ministerstw 8 marca można delikatnie opisać jako wadliwe, a mniej delikatnie (a bardziej dokładnie) – jako niedbałe. Gdy natomiast chodzi o hiperbole, minister był w nich mistrzem. Pewnego razu opisał poszukiwania jako "najtrudniejsze w historii ludzkości". Można się więc zastanawiać, czy codzienne konferencje prasowe, prowadzone w trzech językach, ale podające niewiele nowych informacji, miały na celu zaciemnianie sytuacji, czy też była to tylko niezamierzona korzyść uboczna. (...)Po przestudiowaniu wielu wypadków, z którymi wiążą się uporczywe teorie spiskowe, doszłam do wniosku, że dla osoby badającej wypadek, która ma coś do ukrycia, nie ma lepszej taktyki, niż zachęcanie do tworzenia takich teorii. Historia nie musi wcale być przekonująca, wystarczy, że trafi na podatny grunt, a ludzie już zajmą się resztą. (...)Pierwszym dużym wypadkiem, o którym pisałam, była katastrofa lotu TWA 800 z 1996 roku, którą zajmowałam się jako korespondentka CNN. Moja książka Deadly Departure omawiała przede wszystkim to, co spowodowało eksplozję samolotu wylatującego z przestrzeni powietrznej Nowego Jorku i kierującego się do Paryża. Nie można było pisać o TWA 800 bez angażowania się w alternatywne teorie, w tym mówiącą, że maszyna została zestrzelona przez amerykańską marynarkę albo irański okręt 17. rocznicę tej katastrofy internetowa sieć telewizyjna wypuściła dokument, który miał, jak twierdziły reklamy, "wydobyć na światło dzienne tuszowanie przez wiele agencji tego, co naprawdę się zdarzyło". Według tego 90-mi­nutowego programu wybuch samolotu spowodowały wystrzelone w jego kierunku obiekty, nie wyjaśniono jednak, co to było, jak i dlaczego. W filmie chodziło o zasugerowanie, że 130 osób zostało zamordowanych, a National Transportation Safety Board i FBI ukryły prawdę przed opinią ten stanowił część salwy, w której znalazła się również petycja do NTSB w sprawie ponownego przeanalizowania raportu o prawdopodobnej przyczynie tej katastrofy. Komisja przeznaczyła na dochodzenie cztery lata i 20 mln dolarów. Skonsultowała się z tysiącami ludzi z organizacji naukowych, komercyjnych i badawczych i stwierdziła, że konstrukcja Boeinga 747 umożliwiała rozgrzanie oparów znajdujących się w środkowym zbiorniku paliwa na tyle, że mógł eksplodować. Zagrożenie to istniało w wielu pasażerskich samolotach podczas normalnych lotów. Na podstawie testów przeprowadzonych przez komisję bezpieczeństwa w laboratorium California Institute of Technology, NTSB stwierdziła, że czas, przez który zbiornik paliwa mógł znajdować się w tym niestabilnym stanie, o zaledwie iskrę od wielkiego bum, wynosił mniej więcej jedną trzecią czasu zaginięcia samolotu MH370Chociaż NTSB nigdy nie stwierdziła dokładnie, co wywołało wybuch w TWA 800, świadomość tego, że samoloty są istotnie zagrożone, skłoniło Ministerstwo Transportu do nakazania wprowadzenia zmian. (...)Książka "Deadly Departure" została opublikowana całe lata przed wyprodukowaniem tego dokumentu i sugerowała innego rodzaju przykrywkę – tuszowanie błędu konstrukcyjnego, o którym piszę w dalszej części tej książki i który został już uznany przez branżę. Jeśli jednak zapytać ludzi, co pamiętają na temat TWA 800, większość powie coś o rakiecie, która go zestrzeliła."Na tropie niewyjaśnionych katastrof lotniczych" w księgarniach od 29 września. Home > Terms > Polski (PL) > Tajemnica lotu 370 Malezja Tajemnica lotu 370 Malezja Dzikie spekulacje i teorie spiskowe, które otaczają nagłe zniknięcie Malezja lot MH370 w godzinach porannych na 8 marca 2014 roku nad Morze Południowochińskie. Pomimo bogaty naród 10 morza i powietrza Szukaj przez 6 kolejnych dni, Boeing 777 samolotów z najbardziej zaawansowanych urządzeń łączności i 239 osób na pokładzie po prostu nie można znaleźć nigdzie na ziemi. Dziki, czasem absurdalne teorie wahały się od zestrzelenie przez wojskowych rakiet, wysadzenie przez terrorystów na pokładzie, uderzające przez potężne meteor, który rozwalił samolot na małe kawałki, i porwania przez niektóre obce siły i przekazywania go do jakiś niewidzialny bazy na ziemi. , Podczas gdy władze nie wyklucza porwanie lub bomby, wydawało się coraz bardziej sceptyczny, że faulowanie spowodowane jego zniknięcie. Jedna wskazówka wydawało się pochodzić z Malezji urzędników, którzy początkowo nalegał na powiedzenie samolot nie upaść, ale bezpiecznie wylądował w jakieś tajemnicze miejsce. Jest to zawartość utworzona automatycznie. Możesz pomóc ją udoskonalić. Część mowy: rzeczownik Synonim(y): Blosariusze: Branża/Dziedzina: Lotnictwo Kategoria: Lotnictwo - ogólnie Company: Produkt: Akronim-Skrót: Inne języki: Terminy w aktualnościach Billy Morgan Sport; Snowboard Brytyjski snowboardzista Billy Morgan wylądował sportu po raz pierwszy kiedykolwiek 1800 Czteroosobowy korka. Zawodnika, który reprezentował Wielką Brytanię na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014 w Soczi, był w Livigno, Italy, kiedy osiągnął manewru. Polega na rzut cztery razy, podczas gdy ciało również obraca się pięć pełne obroty na boki lub skierowaną w dół ... Marzieh Afkham Nadawanie i odbiór; Aktualności Marzieh Afkham, który jest w kraju pierwsze Ministerstwo spraw zagranicznych rzecznik, będzie szef misji w Azji Wschodniej, Państwowa agencja informacyjna zgłaszane. Nie jest jasne do kraju, który ona będzie być zaksięgowane jako jej termin nie został jeszcze oficjalnie ogłoszone. Afkham będzie tylko drugi kobieta ambasador Iranu miał. Panowania ... Tygodniowy pakiet Język; Usługi online; Slang; Internet Tygodniowy pakiet lub "Paquete Semanal" jak wiadomo, na Kubie to termin używany przez Kubańczyków do opisu informacji zebranych z Internetu poza Kubą i zapisane na dyski twarde do przetransportowania do Kuby, sam. Tygodniowe pakiety są następnie sprzedawane do Cuban bez dostępu do Internetu, umożliwiając im uzyskanie informacji na kilka dni - i czasami godzin - po ... Asian Bank Inwestycyjny infrastruktury (AIIB) Usługi bankowe; Bankowość inwestycyjna Asian Bank inwestycji infrastruktury (AIIB) jest międzynarodową instytucją finansową ustanowiony w celu zaspokojenia potrzeby rozwoju infrastruktury w Azji. Według Azjatycki Bank Rozwoju, Asia musi 800 miliardów dolarów każdego roku dla dróg, portów, elektrowni lub innych projektów infrastruktury przed 2020. Pierwotnie zaproponowane przez Chiny w ... Spartan Usługi online; Internet Spartan to kryptonim nadana Nowa przeglądarka Microsoft Windows 10, który zastąpi Microsoft Windows Internet Explorer. Nowa przeglądarka będzie być zbudowany od podstaw i lekceważenie jakiegokolwiek kodu z platformy IE. Ma nowy silnik renderujący, który jest zbudowany ze jak sieci jest napisane dzisiaj. Nazwę Spartan pochodzi główny ... Wyróżnione terminy Drukowanie 3D Proces tworzenia stałych 3 kształty z cyfrowego modelu. Obiekty są zbudowane w bardzo wielu bardzo cienkich warstw. To rewolucyjny medycyna i przemysł ... Współautor Polecane słowniki Browers Terms By Category Usługi dla klientów indywidualnych(226) Terms Salony fryzjerskie(194) Pralnia(15) Opieka weterynaryjna(12) Artykuły pogrzebowe(3) Siłownie(1) Fotografia portretowa(1) Kultura(1749) Terms American culture(1308) Kultura popularna(211) General culture(150) Ludzie(80) Miłość(51) Terms Randki(35) Romantyczna miłość(13) Miłość Platoniczna(2) Miłość rodzinna(1) Chemia(8305) Terms Chemia organiczna(2762) Toksykologia(1415) Chemia ogólna(1367) Chemia nieorganiczna(1014) Chemia atmosferyczna(558) Chemia Analityczna(530) Komunikacja(251) Terms Body language(129) Komunikacja korporacyjna(66) Komunikacja ustna(29) Teksty techniczne(13) Komunikacja pocztowa(8) Komunikacja pisemna(6) Tajemnicza katastrofa lotnicza. Gdzie jest samolot linii lotniczych Malaysia Airlines i zwłoki 239 pasażerów? Zagadka nie została rozwiązana od 8 marca 2014 roku i wciąż rodzą się szokujące teorie spiskowe oraz nowe podejrzenia… czy to było porwanie samolotu? Być może nigdy nie dowiemy się, co stało się z lotem MH 370 lecącym z Kuala Lumpur do Pekinu. Lata mijają, a eksperci z całego świata nie potrafią nawet zlokalizować wraku samolotu. Odkąd Boeing 777 ostatni raz skontaktował się w więżą kontrolą 40 minut po starcie i zboczył z trasy, słuch o nim zaginął. Wiadomo jedynie, że znajdował się w powietrzu jeszcze 7 godzin. Rozbił się prawdopodobnie między godziną 8:19, a 9:15. Ale czy na pewno była to katastrofa lotnicza? Egipski ekspert ds. lotnictwa Ismail Hammand ma zaskakującą teorię, którą przedstawił na łamach „Daily Star”. Jego zdaniem, było to porwanie samolotu, a pasażerowie dostali usypiającą herbatę, by nie przeszkadzać w działaniach. Porwania mieliby dokonać Irańczycy, którzy za pomocą fałszywych paszportów dostali się na pokład, prawdopodobniej chcąc uzyskać azyl w twierdził, że porywacze musieli przede wszystkim zapobiec reakcji pasażerów, którzy mogliby się zbuntować. Rozwiązaniem miał być otępiający napój, a może nawet celowa dekompresja samolotu. Mogła to równie dobrze być zabójcza trucizna, bo pojawiły się teorie, że w momencie katastrofy pasażerowie i załoga byli już martwi. Nie można jednak tego potwierdzić dopóki nie zostanie odnaleziony wrak, albo chociażby czarne skrzynki. Myślę, że na wszystkich pasażerów zadziałał jeden czynnik i pewnie była to herbata, bo w tamtym regionie to popularny napój, szczególnie wśród Malezyjczyków – twierdzi Ismail Hammand. (Daily Star) Egipcjanin podejrzewa, że porywacze chcieli wylądować na jednej z wysp na Filipinach, ale tamtejsze lotniska mają za krótkie pasy, by taka maszyna mogła tam bezpiecznie usiąść. Podejrzewa, że z tego powodu samolot wpadł do morza. Gdzie jest malezyjski samolot? Tajemnicza katastrofa lotnicza: Jedna z największych nierozwiązanych zagadek współczesnego lotnictwa oczami korespondenta CNN Richarda Questa Samolot linii lotniczych Malaysia Airlines obsługujący 8 marca 2014 roku lot MH370 na trasie z Kuala Lumpur do Pekinu wraz z dwustu trzydziestoma dziewięcioma osobami na pokładzie rozpłynął się we mgle. Położenie samolotu i jego los wkrótce stały się największą tajemnicą w dziejach lotnictwa… Richard Quest jest korespondentem CNN specjalizującym się w tematyce lotniczej i jednym z czołowych dziennikarzy zajmujących się sprawą malezyjskiego samolotu. Zbieg okoliczności sprawił, że kilka tygodni przed katastrofą Quest przeprowadził wywiad z pilotem MH370. Dlaczego zdecydowałem się napisać tę książkę? Mam osobisty stosunek do tego tematu. Szesnaście dni przed zniknięciem MH370 spotkałem się i odbyłem lot z pierwszym oficerem tego samolotu, Farikiem Hamidem, by przygotować materiał do CNN. Natychmiast po pojawieniu się informacji o zaginięciu maszyny odkryłem, że trzygodzinny lot z osobą, którą ponad dwa tygodnie wcześniej spotkałem, nadaje tej sprawie nowe znaczenie, a wszystko, co dotyczy lotu, nagle zaczęło przykuwać uwagę publiczności. Zwolennicy teorii spiskowych mieli używanie. Moje konto na Twitterze zapełniło się komentarzami sugerującymi, że jakimś cudem CNN i ja osobiście „wiedzieliśmy, co się wydarzy”, a być może nawet wiemy, gdzie jest samolot. Książka Richarda Questa jest zapisem wielomiesięcznych poszukiwań zaginionego samolotu. Korespondent CNN krok po kroku przedstawia sekwencję wydarzeń od startu maszyny z lotniska w Kuala Lumpur, poprzez wszystkie wykonane przez nią manewry i rozmowy z kontrolerami ruchu lotniczego, aż po ostatnie odnotowane sygnały na urządzeniach radarowych. Nie jest to jednak zapis nudnych procedur, ale ciekawie opowiedziany i wytłumaczony przebieg rejsu samolotu pasażerskiego. Quest prezentuje kolejne działania poszukiwawcze w tej największej i najdroższej w historii akcji. Prezentuje kolejne komunikaty władz oraz służb lotniczych. Nie jest jednak tylko biernym korespondentem, ale aktywnym komentatorem. Pokazuje błędy, obala kolejne teorie spiskowe i samodzielnie analizuje dostępne dokumenty. W książce zawarta jest też podparta wieloma dowodami teoria samego Questa. „Zaginiony lot MH370” pozwala czytelnikowi wyrobić sobie własne zdanie na temat przyczyn zaginięcia. Dzięki osobistemu zaangażowaniu autora w książce zawartych jest wiele dodatkowych informacji, które pokazują jak dokładnie sprawdzane i kontrolowane są rejsy pasażerskie. Autor nie zapomina również o dramacie bliskich ofiar, o wielu godzinach wyczekiwania na komunikaty i ich reakcjach na nowe teorie. Wiele osób pytało mnie, jak mogę pisać książkę o MH370 przed odnalezieniem wraku i zakończeniem sprawy. Nieodmiennie odpowiadałem, że potrzeba powstania tej książki nie zależy od dotarcia do samolotu. Zniknięcie MH370 wiązało się z wieloma kwestiami. Chcielibyśmy wiedzieć, co wydarzyło się 8 marca 2014 roku o godzinie po wypowiedzeniu przez kapitana Zahariego Shaha: „Dobranoc, Malaysian 370”. Nawet jeśli nigdy nie poznamy faktów, pojawiło się mnóstwo kwestii, z którymi trzeba sobie poradzić. Zawiódł system kontroli lotów, doszło do chaosu i ingerencji polityki w operację poszukiwawczą, trzeba też rozważyć wprowadzenie nowych metod śledzenia samolotów i odzyskiwania czarnych skrzynek. Ta dramatyczna, a równocześnie sensacyjna historia zapewni emocje nie tylko specjalistom i fanom lotnictwa, ale także zwykłym pasażerom linii lotniczych. O autorze: Richard Quest jest korespondentem CNN specjalizującym się w tematyce lotniczej i jednym z największych ekspertów związanych z relacjonowaniem wypadków lotniczych. Relacjonował wyjaśnianie przyczyn katastrofy nad Lockerbie. Od samego początku był zaangażowany w relację z poszukiwań malezyjskiego samolot wykonującego rejs MH370. Odbył szereg spotkań z władzami lotniczymi i rządowymi w tym z Premierem Malezji po to by jeszcze lepiej zrozumieć to co się wydarzyło i móc to przekazać widzom. Dane wydawnicze: Wydawnictwo Edipresse Książki | s 368 | ISBN 9788379457946 | Cena: 39,90

lot mh370 teorie spiskowe